คืนนั้นพระจันทร์แสนหวาน

คืนนั้นพระจันทร์แสนหวาน

“ผมยินดีรับผิดชอบในสิ่งที่เกิดขึ้น คุณอยากให้ผมรับผิดชอบคุณยังไงได้ทั้งหมด ผมยินดี จะให้แต่งงานสู่ขอจดทะเบียนเรียกสินสอดเท่าไรมากแค่ไหนผมจะหาให้ ผมพร้อมทำให้ทุกอย่าง” แววตาเขาขณะที่พูดประโยคนี้เต็มไปด้วยความหนักแน่น ทำเอาเอมิการู้สึกประหลาดในช่องท้องคล้ายมีผีเสื้อโบยบิน เธอเผลอใจปลาบปลื้มยินดีอยู่ลึกๆ แต่แล้วก็รีบปลุกตัวเองให้ตื่นจากฝัน

“ที่พูดแบบนี้คงรู้มาแล้วสินะว่าฉันเป็นใคร เห็นคาตามาแล้วใช่ไหมว่าฉันไม่ได้ขับรถคันละบาทสองบาทมา เพราะงั้นอย่ามาหัวสูง คนอย่างนายเป็นสามีตามกฎหมายของฉันไม่ได้หรอก เงินเดือนพอซื้อรองเท้าฉันแค่ข้างเดียวอย่ามาอวดเก่ง” เอมิกาตั้งใจว่าเขาเจ็บแสบ แสงสว่างยามเช้าทำให้เธอมองเห็นเครื่องแบบนายทหารของเขาที่แขวนไว้ในห้องได้อย่างชัดเจน

“เมื่อคืนถึงผมจะเมาแต่ผมก็ตั้งใจจะเอากับคุณจริงๆ คุณจะยากดีมีจนจะเป็นโรคเป็นโสเภณีเป็นเด็กเสี่ยใจแตกหลงทางมาจากไหน เมื่อผมตัดสินใจพาคุณมานอนบนเตียงนี้ นั่นหมายความว่าผมพร้อมจะเป็นผัวคุณไปชั่วชีวิต ทีนี้เข้าใจหรือยัง แต่งตัวดีฉีดน้ำหอมแพงๆ ขับรถหรูอาจไม่ได้เป็นคุณหนูเสมอไป คุณอาจเป็นเด็กเสี่ยเป็นเมียน้อยเศรษฐีก็ได้ อย่าสักแต่ตีค่าคนอื่นต่ำกว่าตัวเอง”

ศรัณย์พูดจบก็ถูกเอมิกาตบหน้าหัน

“ฉันไม่ใช่เด็กเสี่ย แต่ฉันเป็นทายาทตระกูลเชาว์พิพัฒน์ ตระกูลเศรษฐีติดอันดับหนึ่งในห้าของเมืองไทย รู้ไว้เสียด้วย”

“ผมก็เป็นนายทหารที่มียศมีเกียรติมีลูกน้องนับหน้าถือตาที่ต้องรักษาความนับถือจากสังคมไว้เหมือนกัน ที่สำคัญผมเป็นผู้ชายที่ยืนด้วยลำแข้งของตัวเองมาโดยตลอด ผู้ชายอย่างผมไม่เดือดร้อนหรอกไม่ว่าจะได้ผู้หญิงรวยจนขยันขันแข็งหรือเป็นง่อยมาเป็นเมีย” คราวนี้เขาจ้องตาเธอเขม็ง แต่แววตาก็ไม่ได้ฉายความดุดันแค่เหมือนอยากตัดพ้อให้เอมิกาเปิดใจ...

เห็นได้ชัดว่าเช้านี้... ชีวิตหลังวันไนท์สแตนในค่ำคืนอันแสนหฤหรรษ์ ช่างพลิกผันโดยสิ้นเชิง...

.............

การไม่พบเจอ คือการไม่เพิ่มความทรงจำ : รักให้เหมือนว่ามันไม่เจ็บปวด

“ขอได้ไหม อย่าสร้างความทรงจำอะไรให้ฉัน การที่เราไม่พบเจอไม่ผูกพันกันคือสิ่งที่ฉันต้องการที่สุด เมื่อไม่รักก็ไม่เจ็บปวด เมื่อไม่รักก็ไม่มีทุกข์”

"นี่ ดูเหมือนว่าคุณกำลังมองข้ามความสุขที่เกิดจากความรักไปนะ ถ้ามัวแต่วิ่งหนีคุณจะไม่มีวันได้พบความสุข เมื่อรัก ก็จงรักให้เหมือนว่ามันไม่เจ็บปวดสิ"

.............

นำเรื่อง

เอมิกา ทายาทสาวคนสวยของเจ้าสัวอารยะ นักพัฒนาอสังหาฯ รายใหญ่ของเมืองไทย เธอเป็นคลื่นลูกใหม่ในแวดวงธุรกิจที่น่าจับตา ท่ามกลางการแก่งแย่งแข่งขันในเหล่าเครือญาติผลักดันให้เธอกลายเป็นคนเย่อหยิ่งน่าหมั่นไส้ไม่ไว้ใจใคร ชอบเอาชนะ และประเมินค่าคนด้วยตรรกะที่ตื้นเขิน

แต่ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปเมื่อคืนหนึ่งผู้ชายหล่อเหลาเจ้าเสน่ห์ ผู้ชายเพียงคนเดียวที่กลายมาเป็นวันไนท์สแตนโดยบังเอิญของเธอได้ปรากฏตัว เขาแตกต่างจากผู้ชายทุกคน หนำซ้ำยังทำให้สาวสวยจอมวายร้ายได้พบเจอกับความเปลี่ยนแปลง

“นี่คุณศรัณย์ คุณคิดว่าฉันสิ้นไร้ไม้ตอกนักใช่ไหม ฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่แคร์อะไรและคุณมันก็แค่วันไนท์สแตนของฉัน เราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน คุณพอนึกออกไหม” เอมิกากำหมัดแน่นด้วยความโมโห ต่อให้เธอเป็นสาวบริสุทธิ์ก็เถอะ ที่ผ่านมาถือว่าช่างมัน ที่สำคัญครั้งนี้เขายื่นมือเข้ามาจัดการปัญหาให้เธอโดยไม่จำเป็น

“ผมนึกตามความคิดแผลงๆ ของคุณไม่ออกหรอก คิดออกแค่ว่าตั้งแต่คืนนั้นที่คุณสร้างความทรงจำสร้างความผูกพันให้กับผม ผมก็ไม่อยากไปไหน อยากแต่จะตามยุ่งตามแส่ตามรังควานปัดกวาดชีวิตคุณให้ดีขึ้น.. จนกว่าคุณจะยอมรับในตัวผม เพราะผมไม่ใช่คนที่แค่จะเข้ามาและผ่านไปแต่จะเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวในชีวิตคุณ”

เจนิส

เจนิสขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่า